Bidadari dunia yang terluka

pd dasarnye sy mls nak menyentuh sosek2 ttg ari tebuka yg berlangsung secara aman pagi tadik...bukannye x de modal nk tulih..tp rase cam x de mood lak bila mengingati beberapa adegan yg x bape profesional tlh berlaku...ari terbuka diadakan delah utk pihak parent bertukar2 pandangan serta berbincang dari ati ke ati utk memantapkan laie nilai2 positif yg de pd anak mrk...paling penting ari nie delah ari komunikasi persefahaman dua hala utk mengeratkan silaturahim atr parent n guru2 disini...jika yg jauh dirapatkan...jika yg dekat disatukan...disatukan dlm buah fikiran yg bernas utk kesejahteraan anak mrk dr segi rohani.emosi..jasmani..bukannye berfokuskan kat akademik semata2....kalu leh pihak parent perlulah lebih vokal dr pihak guru tue sendiri...

sehingga kini sy x dpt angka statisik bilangan kehadiran parent yg datang utk dptkan maklumat secara telus ttg prestasi anak2 mrk dr kaca mata guru tu sendiri...bagik pihak skewl..kehadiran parent sgt2 le dialu2kan...sekurangnye pe yg gelap dicerahkan..pe yg cerah dibangkitkan sinarnye...

dlm senario sebegini..sy x bape gemar jika ari terbuka nie disamakan ngan ari khidmat pelanggan sbb bdk2 tu bukannye barang yg diperdagangkan...sy lak bukannye menjual pekhidmatan...laie pun kejayaan bdk2 nie de lah tanggungjawab empat serangkai...guru...parent...pelajar n masyarakat...ianye bukan le tertakluk atas guru secara mutlak...dlm urusan ini..qadaq n qadar tuhan x leh disingkirkan..kite hanye berusaha..Allah yg menentukan segalanye2...

sepanjang sy berada dlm bilik guru..de beberapa parent dtg berjumpa ngan sy...lain parent...lain lak rentaknye...utk berkongsi cite tue...sy ambik secara rawak jea cite2 tue sebagai luahan rase utk tatapan bersama...oleh sbb blog nie delah public source...sy x mau le bercite secara detail...rasenye ungkapan general pun dh memadai utk org2 yg berfikir...

secara umumnye..parent yg dtg ngan pelbagai matlamat n kisah tersendiri...sekali sekala sy rase diri sy cam pakar psychology lak...jika keikhlasan tue wujud di sebalik harapan..insyallah kami dicni akan terus gigih berusaha lebih drp sepatutnye..cuma jgn le terlalu berharap...kami lebih terkilan sekiranye harapan tu x ditunaikan...kami hanye berikhtiar....utk mengubah itu bukan le urusan kami...kami hanya merancang tp perancangan Allah lebih baek laie...

jika kehadiran tu terselit rase utk mencari kesalahan @ kesilapan kami...menduga kami...prejudis terhadap usaha kami...sy pasti ianye akan jumpa gak sbb kami adalah manusia..bukannye bidadari dunia...namun begitu...batas2 kemanusiaan perlu ada gak semasa sesi beramah mesra...jangan le membuatkan kami umpama bidadari dunia yg terluka...tiada ubat yg leh merawat luka kami nie...pe yg pasti...kami bukan le guru berwajahkan ckg saari dlm cite masam2 manis tue...hakikatnye...pagi ptg siang mlm...kami hanye fikir utk kejayaan bdk jea...kekadang tue...makan kami x kenyang...tidur kami x lena...keluh kesah kami..Allah shj yg tau...harapan serta cita2 kami hanye satu...kejayaan bdk2 tue dunia n akhirat...

buat parent yg memahami tugas2 serta tanggunjawab kami nie...thnks byk2 krn memberi kepercayaan sepenuhnye kpd kami...erm...w/pun dr segi biologi...kite tiada pertalian darah...tp sebagai umat islam...kite sume bersaudara...anak2 kalian...anak2 kami juga...demi mase depan bdk2 nie...kami doakan semoga Allah sentiasa memberi ilham serta kekuatan agar kita x berputus asa dlm mendidik serta mencorakkan jiwa bdk2 nie...pesan kami kat bdk2 nie lak...segala pengorbanan kami nie...jgn sekali dipersia2kan...hu3